electrocd

Sound Friction

Peter Wullen, Urbanmag, April 12, 2004

De jonge Canadees Tomas Jirku maakt samen met Akufen, Tim Hecker en Deadbeat het mooie weer in de groeiende elektronische sien in eigen land. Hij is één van de pioniers van de zogenaamde click techno, een muziekgenre dat enige populariteit genoot aan het einde van de vorige en aan het begin van deze eeuw. Jirku bracht in een paar jaar tijd een resem opgemerkte albums uit op labels als Tigerbeat6, Alien8, Force Inc en Intr_Version. Zijn laatste, uiterst minimale werkstuk Entropy dateert alweer van september 2002. Het was toen al lang duidelijk dat het genre, waarin hij zich bevond, geen lang leven zou beschoren zijn. De variaties en mogelijkheden van de clicks’n’cuts waren gauw uitgeput. Bleak 1999 op het Canadese label No Type is zijn vijfde solorelease. Het is niet echt het nieuwe album van Jirku, maar een verzameling tracks die al geruime tijd op stapel stonden en nu pas uitgebracht werden onder deze verzameltitel. De cd klinkt overigens nogal verschillend van het overige werk van Jirku. De onopgesmukte sound is een stuk rauwer en warmer dan we tot nu toe van hem gewoon waren. Bijna elke track is bovendien overgegoten met statische ruis en distortie. De klinische perfectie van de giftige titels, die bijna allemaal uit de medische wereld geleend werden, vertaalt zich merkwaardig genoeg in een zeer organische sound. Cefuroxime en T zijn geënt op warme en overstuurde basdrumbeats. Haloperidol klinkt hallucinant met zijn schrapende geluiden en zijn haperende stemmen. Het broeierige Input Field is een weggemoffelde technobeat met een melancholisch randje. In het onverkwikkelijke Li lijkt het of iemand aan de hartpomp ligt terwijl van ver nog steeds menselijke stemmen en een overheersende, statische ruis doordringen. Jirku treft je recht in het hart met het machtige R, dat levensbedreigend klinkt met zijn spaarse keyboardklanken en ondefinieerbare geluiden, en met het metalige en glibberige Glyburide. Luisteren naar 3.24.93 lijkt op het kijken naar snel veranderende wolkenformaties. De spaarzame dub ambient van 04.1.93 wordt dan weer ingeleid door een achterwaarts gemonteerde radiouitzending. Jirku’s vijfde soloalbum is een revelatie.We vragen ons hier trouwens nog steeds af waarom het zo lang duurde vooraleer dit album uitgebracht werd.