Illusion Annette Vande Gorne

- Compositeur(s): Annette Vande Gorne
- Auteur(s): Werner Lambersy
- Interprète(s): Ana Cláudia de Assis
- Image de couverture: Luc Beauchemin
- Fédération Wallonie-Bruxelles (Administration générale de la culture, Service de la musique)
… Illusion navigue sur les chemins du son acoustique, un son naturel ou manipulé dont la cause de production reste invisible. — To Periodiko, Grèce
8/8 — Blow Up, Italie
- empreintes DIGITALes
- IMED 20165 / 2020
- UPC/EAN 771028216529
- Durée totale: 57:21
Stéréo
- 44,1 kHz, 16 bits
- 1Au-delà du réel (2013-14, 16, 20), 11:06support
- 2Déluges et autres péripéties (2014-15), 28:00support
- 3Faisceaux (1985, 2016, 20), 8:16supportŒuvre originale: Faisceaux
- 4Faisceaux [version mixte] (1985, 2016, 20), 9:49piano et supportAna Cláudia de Assis, piano
- empreintes DIGITALes
- IMED 20165_NUM / 2020
- UPC/EAN 771028216581
- Durée totale: 57:21
Stéréo
- 48 kHz, 24 bits
- 96 kHz, 24 bits
• MP3 • OGG • FLAC
- 1Au-delà du réel (2013-14, 16, 20), 11:06support
- 2Déluges et autres péripéties (2014-15), 28:00support
- 3Faisceaux (1985, 2016, 20), 8:16supportŒuvre originale: Faisceaux
- 4Faisceaux [version mixte] (1985, 2016, 20), 9:49piano et supportAna Cláudia de Assis, piano

Illusion
-
CD 2.0IMED 2016525,00 CADUS+3,00+4,00
-
Téléchargement 2.0IMED 20165_NUM12,00 CAD
Notes de programme
À propos de l’illustration de couverture
Luc Beauchemin, Seule issue (2020) d’après Slavers Throwing overboard the Dead and Dying, Typhoon coming on [Négriers jetant par-dessus bord les morts et les mourants — un typhon approche] (1840) de Joseph Mallord William Turner et L’étoile noire (1957) de Paul-Émile Borduas.
Quelques articles recommandés
-
empreintes DIGITALes / IMED 20164, IMED 20164_NUM / 2020
-
-
empreintes DIGITALes / IMED 21171, IMED 21171_NUM / 2021
-
-
Ravello Records / RR 8020 / 2019
-
-
empreintes DIGITALes / IMED 21172, IMED 21172_NUM / 2021
-
-
empreintes DIGITALes / IMED 21170, IMED 21170_NUM / 2021
-
La presse en parle
-
Antonis N Frangos, To Periodiko, 16 janvier 2021… Illusion navigue sur les chemins du son acoustique, un son naturel ou manipulé dont la cause de production reste invisible.
-
Dionisio Capuano, Blow Up, no 272, 1 janvier 20218/8
-
Stephan Wolf, Amusio, 25 novembre 2020
Review
Το έκτο άλμπουμ της Βελγίδας συνθέτριας -μαθήτριας του Pierre Henry – Annette Vande Gorne, με τίτλο “Illusion” πλοηγείται στα μονοπάτια του ακουσματικού ήχου, ενός ήχου φυσικού η μανιπουλαρισμένου του οποίου το αίτιο παραγωγής παραμένει αφανές. Τούτων δοθέντων η μουσική χωρίζεται σε τέσσερις μεγάλες συνθέσεις ενώ σε δυο από αυτές συμμετέχουν ξεχωριστά ο Βέλγος ποιητής Werner Lambersy και η Βραζιλιάνα πιανίστρια Ana Cláudia de Assis. Στο ίδιο μήκος κύματος και το προηγούμενο άλμπουμ της Vande Gorne, “Haïkus” με 17 Γιαπωνέζικα χαϊκού για τις εποχές του έτους -ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία διανθισμένα από φωνές παιδιών, βόμβο εντόμων, ήχους νερών, κελαηδίσματα πουλιών.
Recensione

Bassin ouvert
In gewohnt makellos attraktiver Aufmachung präsentiert das frankokanadische Speziallabel empreintes DIGITALes mit zwei neuen CDs das Schaffen der maßgeblich von Pierre Schaeffer und Pierre Henry inspirierten Elektroakustikerin/Akusmatikerin Annette Vande Gorne. Dabei hat sie — sowohl auf Haïkus als auch auf Illusion — wie schon des Öfteren in mittelbarer Kooperation mit dem belgischen Lyriker Werner Lambersy höchst plastisch anmutende Interpretationen und Erwiderungen zu dessen Poesie (Wortgewalt) formuliert.
1946 zu Charleroi geboren, gehört Annette Vande Gorne zu den wichtigsten Protagonisten der (belgischen) Klang-Avantgarde. Ihre Werkkatalog erweist sich als entsprechend umfangreich und multi-operational. Es sei an dieser Stelle nur an die Oper Yawar Fiesta (2006/07) erinnert.
Die Haïkus vermitteln in 17 Sätzen ein Erscheinungswelten umspannendes Panakustikon im Kreis der vier Jahreszeiten: 15 jeux, eingefasst von Ausklang — Feux d’artifice (d’après Debussy) — und Neujahr. Tatsächlich erwirken die Ereignisdichte sowie die expressive Vielfalt den Eindruck als habe die Komponistin 365 Tage in einer knappen Stunde hinreichend zusammengefasst. Ohne willentlich mit jener Lakonie zu reüssieren, die das Haiku vorschreibt. Auch wenn sich Annette Vande Gorne numerisch an den 17 Lauteinheiten der japanischen Gedichtform orientiert, vermag ihre Klangsprache ein „Mehr“ aufzufächern, das selbst noch im Nachhall Bedeutungsebenen einzieht und geradezu ungebunden frei etabliert.
Die vier Tracks von Illusion (die dortigen Faisceaux gibt es in zwei Versionen: pur sowie von Ana Cláudia de Assis um Klavier erweitert) hinterlassen hingegen einen eher hermetisch gewichtigen Eindruck. Weniger zugänglich (und verspielt) wie Haïkus, und nicht zuletzt durch den omnipräsent durchdringendem Klang von Röhrenglocken etc. sakrale Anmutungen streuend, vollzieht sich hier ein gedachtes Libretto aus Devotion und Aufruhr: Kontemplation aus hoch aufgelöster Anmut sowie entkategorisierter Strenge: Au-delà du réel, jedoch wie in einem „Bassin Ouvert“ gefasst, wo die brillante Transparenz der Produktion (Ur-) Grund und Oberfläche nicht nur vertikal ineinandergreifen lässt. Selbst die samt Schrei und Spoken Word ins Horrende driftenden Déluges et autre péripéties rütteln kaum an der Kohärenz. Und — auch im Rahmen dieser Illusion erweist sich Annette Vande Gorne als Verfechterin einer Musikalität, die sich eben nicht damit brüstet, ihr traditionell zugestandenes Gut gewaltsam zu unterlaufen. Wer will, der kann auch: entdecken.