empreintes DIGITALes het Canadese label dat zich toelegt op Electro Akoestische componisten heeft intussen een indrukwekkende catalogus opgebouwd. Maar het gegeven van ronkende namen en indrukwekkende CV’s levert niet altijd even coherente muziek. Het durft nogal eens uit de bocht te gaan met deze academische kunst richting. Waarbij de componisten een onbeluisterbare kluwen van omgevingsgeluiden, tape manipulaties en ingespeelde stukken componeren waar alleen mede studenten een kop aan kunnen krijgen Veel studeren bevordert niet altijd de onbevangen creativiteit. Maar deze twee CD’s gaan niet gebukt onder kunstzinnige hoogdraverij.
Monique Jean woont en werkt in Montréal ze heeft hier aan de universiteit gestudeerd onder begeleiding van grootmeester Francis Dhomont, haar werken zijn genomineerd op de grote Europese festivals. Haar werk op deze CD kenmerkt zich door het vele gebruik van de menselijke stem. Ze laat stukken tekst of gedichten voordragen en manipuleert deze stukken tot het telkens nieuwe geluidsfragmenten zijn die knap in de huidige sfeer van de compositie ingepast worden. Deze sfeer is vaak donker, sinister of onheilspellend. De combinatie van het kille, desolate en de aanwezigheid van de menselijke stem hierin in verschillende toonaarden spreekt me enorm aan. Francis Dhomont studeerde in de jaren veertig in Parijs onder Ginette Waldmeier, Charles Koechlin en Nadia Boulanger. Hij legt zich nu toe op het componeren en de theorie, heeft les gegeven aan universiteiten in Frankrijk en Canada en heeft diverse prijzen in de wacht gesleept. Zijn muziek op deze CD klinkt veel vrolijker en speelser dan die van zijn leerlinge. Het openingsstuk geeft mooi de sfeer weer in een zuid Europees dorp dat zich opmaakt voor een nachtelijk festival. Er wordt veel gebruik gemaakt van natuurlijke omgevingsgeluiden wat de composities fris en levendig maakt. Twee schijfjes die goed beluisterbaar zijn en waar de concepten duidelijk naar voor komen zonder de meerdere te worden van de compositie.